Deadlines

Het was een constante rollercoaster van stress, maar eerlijk gezegd, we raakten eraan gewend. In feite vonden we die stress stiekem zelfs wel een beetje verslavend. Een avondje doorgaan, een snelle hap bestellen tussen de bedrijven door, en dan die immense voldoening als we het weer eens voor elkaar hadden gekregen. Elke dag speelde dit scenario zich af, en we accepteerden het als onderdeel van ons werk.

Toen internet uiteindelijk zijn opmars maakte, hoopten we dat alles eenvoudiger en sneller zou worden, en dat we die deadlines moeiteloos zouden halen. Daar keken we naar uit maar de praktijk was anders. Alles leek juist drukker te worden, klanten veranderden voortdurend van gedachten; “doe toch maar een andere prijs", "die aanbieding mag eruit” en de deadline die ver voor ons leek te liggen kwam zo razendsnel dichterbij.

Iedereen worstelde met deadlines, voor zowel de afzender als de ontvanger, alleen de klant bleek er geen probleem mee te hebben. Het lukte altijd dus waarom nu niet? Deadlines werden vervroegd door de ontvanger omdat ook die wist dat een deadline vaak niet werd gehaald en voor je het wist had je voor één opdracht meerdere deadlines. De klassieke deadline, de uitgestelde deadline, de uiterste deadline, de ‘we-regelen-wel-wat’ deadline.

Tegenwoordig werken wij nog steeds voor een aantal retailers. En deadlines, ach, die vallen eigenlijk best wel mee. Het gaat toch allemaal net wat relaxter. Of voelt dat voor ons zo door de jarenlange ervaring?

Extra adrenalinekick
De meeste klanten waar we nu voor werken komen uit de business to business, non-profit en overheid. En natuurlijk hebben we nog steeds deadlines en daar zijn we eigenlijk wel blij om. Want het geeft ons toch die extra adrenalinekick waar we al zolang aan gewend zijn. Bovendien, wat is er nu eigenlijk mis met een avondje overwerken en snel samen iets te eten?